HELAL OLSUN SANA AYTEN BAL…

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

 Etiler’de meydana gelen bombalı saldırıda bacağını kaybeden Ayten Bal ilk kez konuştu. Hastaneye girişinden itibaren yaşadıklarını anlatan Ayten Bal, ölümün kıyısından döndüğünü ifade etti. Hemşirelerin bir ara ‘nabzı düşüyor, kaybediyoruz’ dediğini ancak konuşulanları duyduğunu belirten Bal, hayata tekrar gözlerini açmanın mutluluğunu tadıyor.

Neşesinde, gülüşünde en ufak bir eksilme olmadığını belirten Bal, ‘Hayat mücadelem böyle de sürecek. İki aya kalmaz eskisi gibi olurum’ dedi.

Habertürk’e konuşan Bal, iş çevresindeki arkadaşları tarafından çok sevildiğini belirtti ve sözlerini şöyle sürdürdü; 

“Bir firmada müşteri temsilcisi olarak çalışıyorum. Bütün müşterilerim, beni tanıyanlar bana her zaman ‘Ne kadar yaşam dolusun. Yaşam enerjin çok yüksek’ derler. Hayatı çok severim”

NABZIM DURMUŞ… ÖLÜYORDUM…

Patlama sonrası hastaneye geldiğinde bir ara nabzının durduğunu ifade eden Bal, ölüm il yaşam arasında kaldığı çizgiyi anlattı;

“Patlamadan sonra beni hastaneye getirdiklerinde bir ara ölmüşüm. Gözlerim kapalıydı ama konuşmaları duyuyordum. Hemşire ‘Nabzı gitti, bütün değerleri sıfır oldu’ dedi. O anda içimden ‘Hayır ölmedim. Allah’ım n’olur ben yaşıyorum dedim. O anda kalbim yeniden çalışmaya başlamış ve beni ameliyata almışlar.” 

“Yoğun bakımda ilk 3 gün zorluklar çektim ama bana bebek gibi baktılar. Temizlik görevlisi bile gelip saçlarımı topladı, tokamı taktı. Beni hastaneye getiren ambulansın görevlisi ziyaretime geldi ‘Seni merak ettim’ diyerek. Herkes çevremdeydi ben iyi olayım diye çırpındılar” diyen Bal, hastanede gördüğü ilgiden memnun olduğunu belirtti.

ODADAKİ SÜRPRİZ

Yoğun bakımdan çıktıktan sonra servisteki odaya aldıklarında bir sürprizle karşılaştığını söyleyen Bal, şöyle devam etti: “Çok sevdiğim yönetmen Jean Pierre Melville’in ‘Amelia’ adlı filminin kocaman bir afişini penceremin önüne koymuşlar. Onu görünce çok duygulandım ve çok ağladım. Amelia en sevdiğim, kendime örnek aldığım film karakteridir. Ailem, arkadaşlarım en sevdiğim şeyleri yapıyorlar. Odam hastane odası değil sanki. Çiçekler, mumlar, oyuncak ayıcıklar var. Tarçınlı çayı çok seviyorum, sürekli ondan demliyorlar.

Gözlerimi bir açıyorum başımda mumlu bir meyve tabağı buluyorum, uyanıyorum bu kez başka bir arkadaşım Türk kahvesi yapmış onu ikram ediyor.”

“Ben pozitif bir kızım. Yaşamayı çok seviyorum” diyen Ayten Bal, ”Yatağımı doğrultup pencereden dışarı baktığımda otoparkı görünce ‘Aaa! Ne güzel bir otopark’ dedim. Doktorum şaşırdı ‘Otoparka bile seviniyorsun’ dedi. Hayata küsmek yok. Daha önce normal bir insandım. Şimdi engelliyim. Engellilerin de neler yaşadıklarını anlayabiliyorum. Hayata küsmek yok. 2 ay sonra normal olacağım. Aradaki farkı kimse anlayamayacak” şeklinde konuştu.